'' తాపింఛ స్తబక త్విషేతనుభృతాం

దారిద్రముద్రాద్విషే

సంసారాఖ్య తమోముషే పురరిపో

ర్వామాంక సీమాజుషే|

కంపాతీర ముపేయుషే కవయతాం

జిహ్వాకుటీం జగ్ముషే

విశ్వత్రాణపుషే నమోస్తు సతతం

తస్త్మె పరంజ్యోతిషే''||

ఇది జగద్గురుబోధలు నవమభాగం, వీనిలోని ఉపన్యాసాలు స్వాములవారు ఆంధ్రదేశపర్యటన చేసినపుడు ఇచ్చినవి. ఆంధ్రప్రభలో ప్రచురించినవి. స్కందలీలా వైభవమును శీరిక మాత్రము స్వాములవారు 1932లో ఇచ్చిన ఉపన్యాసములనుండి సంకలితము. స్వాములవారి ఉపన్యాసములతో బాటు భక్తుల రచనలు కొన్ని అనుబంధముగా గ్రథించినాము.

ఆంధ్రదేశపు జనులకు స్వామి చిరపరిచితులు. స్వాములవారితో దర్శనసంభాషణలు సలిపిన సాధకలోకములనకు ఈ ఉపన్యాసములు మననశీలములు. తదితరులకు, ఆముష్మిక సౌరభాలను వెదజల్లే సరసగంధిక సుమరాజములు.

శృంగేరీ మహా సంస్థానములో గడచిన శతాబ్దములో ఉగ్రనరసింహ భారతులు ముప్పది రెండవ ఆచార్యులుగా విశేషకాలము ధర్మసంస్థాపన గావించారు. వీరికి కాకరకాయ స్వాములనికూడ పేరు. రోజుకు ఒక్క కాకరకాయతిని చాలాకాలము వీరు గడిపారు. తమ వెనుక మఠమునకు అధిపతిగా వచ్చుటకు తగిన పాత్రుని వారు అన్వేషిస్తూ, శివస్వామి అనే తొమ్మిదేండ్ల పిల్లవానిని కడపట ఎన్నుకొన్నారట. అతనిని ఆదరముగా పిల్చి స్వాములవారు 'నాయనా! నీకేమి కావలెను?'' అని అడిగారట. అందులకు ఆ పిల్లవాడు

ఆయం దానకాల స్త్వహం దానపాత్రం

భవానేవ దాతా త్వదన్వం నయాచే |

భవద్భక్తిమేవ స్థిరాం దేహి మహ్యం

కృపాశీల శంభో కృతార్థో7స్మి తస్మాత్‌||

అనే భగవత్పాదుల శివభుజంగస్తోత్రములోని ఒక శ్లోకం చదివాడట. ఈశివస్వామియే 33వ శృంగేరీ ఆచార్యులుగా - శ్రీ సచ్చిదానంద శివాభినవ నరసింహభారతి యని ప్రసిద్ధిగాంచిరి.

శ్రీ శృంగేరీ ఆచార్యుల ఉపదేశాన్ని స్మరిస్తూ మనం కూడ శ్రీ కామకోటి సరస్వతివారి - 'అయందానకాలః........ కృపాశీలశంభో భవద్భక్తిమేవ స్థిరా దేహి మహ్యం' అంటూ భక్తిభిక్షను ప్రార్థించి శ్రీ గురుచరణ రేణువులలో కలసిపోవడమే కర్తవ్యం.

'' సమశ్శివాయ చ శివతరాయ చ''