Mahayogama
Chapters
4.
అస్తీత్యస్మిన్‌ కథం ధీర్భవతి యదిన
సత్‌ ?
సద్విభిన్నానునచ్చిత్‌ ?
సత్యం
నిశ్చింతనం తద్భవతి హృది యతస్తన్య
హృన్నామ కన్య |
జీవితంలో
అందరికీ సౌఖ్యమే లక్ష్యం. అందుకై ప్రపంచాన్ని
ఉపయోగించుకుంటాం. కాని మన జీవితం
జగత్తు కొఱకేగాని, మనకై కాదని కొందరి
వాదం. అంటే మన బ్రతుకు ప్రయోజనం
ప్రపంచానికి ఉపకారకం కావలె, మనకే కాదని.
విషయానుక్రమణిక
అనుబంధం
'క'
అంజలి
భగవాన్‌
శ్రీ రమణులు తమిళమున నిబంధించిన
'ఉళ్ళదు నార్పదు'కు ('ఉన్నది నలువది'కి)
'మహాయోగము' సరియగు భాష్యము.
ఉన్న సద్వస్తువునుగూర్చిన యీ నలువది
పద్యముల ప్రబంధము అసంశయముగ
శ్రీ
1-Chapter
గాఢసత్య
మొకటి మనలో అంతర్లీనంగా దాగిఉంది.
అది మన నిజస్థితి. ఆ జ్ఞానాన్ని అనుభవంలోకి
తెచ్చుకుంటే మనం ముక్తుల మౌతాము.
కాని ముక్తిని కోరేవారు దానిని స్వయం ముక్తులైన
వారిని శ్రద్ధగా శుశ్రూషించి అడిగి
2-Chapter
3-Chapter
ఋషి
యొక్కడే మన రుజలను నిదానంగా
పరిశీలించి తగిన పరిహారాలను తెలుప
సమర్ధుడు. మిడిమిడి జ్ఞానం, మిథ్యా
జ్ఞానాలతో అల్లిబిల్లిగా చిక్కువడ్డ మన
మనస్సులను సరిదిద్ద గలవాడూ ఆయనే.
4-Chapter
వాంఛాభయాల
బారి నుండి విదుమర నిచ్చేది ఆత్మవిచారం,
దానికి పూనుకోకపూర్వం కొంత సన్నాహమవసరం.
ఇంతవరకు మనకున్న అభిప్రాయాలను
సవిమర్శంగా పునరాలోచించవలె. వానిలో
ఆత్మాన్వేషణకు ఆతంకాలు
5-Chapter
ఆత్మసత్యాన్ని
కనుగొని తీరవలెనన్న నిశ్చయంతో అన్వేషణ
నాపులేక సాగిస్తే ఆ సత్యం సాక్షాత్కరిస్తుంది,
వెలితలపులేవీ చెనక కుంటే మనస్సాపని
చేయగలదు. విక్షేపంలేని మనస్సు ఆత్మసాధనకు
యుక్తమైన ఉపకరణం.
6-Chapter
మనస్సునూ,
మనస్సువల్ల దానిలో గోచరించే యింద్రియ
విషయాలను యింతవరకూ పిరశీలించాం.
ఇంక చర్చించవలసినవి జీవుడూ ఈశ్వరుడూ.
జీవునిగూర్చి మొదట యోచిస్తాం.
7-Chapter
మన
విచారణావిషయాల్లో మూడింట రెండు -
జగత్తు జీవులు - తత్తద్రూపేణ అయధార్ధాలని
నిశ్చయించాము. ఇక ఈశ్వర భావన ఏపాటి సత్యమో
పరిశీలింతాం.
8-Chapter
ఈ
ప్రపంచం సాపేక్షం. అందు మూడు ఆలంబనాలు
- జగత్తు, జీవుడు, ఈశ్వరుడు, అవి నిజమని
భ్రమింప జేసేది అహమిక. వానికి ఆధారము
సత్యం. ఆ మూడింటనూ సత్యాంశమున్నది.
9-Chapter
పై
ప్రకరణాల్లో జెప్పిన వాని సారాంశాన్నీ, ఈ ప్రకరణాని
కుపోద్ఘాతాన్నీ మహర్షి యిట్లు సమకూర్చారు?
'నేను' (అహము) పుట్టక యున్నస్థితియె
మనము అదిగ నున్నస్థితి. 'నేను'
పుట్టుచోటును వెదకి చేరక 'నేను'
పుట్టని
10-Chapter
మన
యీ చర్చల్లో చాల గహనమైన అంశం మహర్షియే.
బాహ్యానికి సాపేక్ష స్థితిలో నున్నట్లు కనబడినా
వారు దానికవ్వలిస్థితి లోను సమకాలంలోనే
ఉన్నారు. ఆరెండు స్థితులూ పరస్పర విరుద్ధాలు,
అన్యాపేక్ష, స్వయంస్థితి
11-Chapter
ఇంతవరకూ
మనం ఋషుల స్వస్వానుభవ ప్రమాణాలను
పరిశీలించాము. వారివలన ఋజువూ, సద్యోముక్తిదమూ,
అయిన సాధనం ఆత్మవిచారమని గ్రహించాము.
ఆమార్గంలో విషయప్రపంచంనుండి మనస్సును
విముఖంచె
12-Chapter
"
ఏ మతానికైనా స్వస్వరూపం సరిగా తెలుసుకోవడమే
లక్ష్యం. దానికై యత్నిస్తే ఏ వైరుధ్యమూ
ఉండదు. జనసామాన్యాని కది సులభం
తన స్వరూప స్పృహ లేని వాడెవ్వడూ
ఉండడు.