இம்மாதிரி நிலையில்தான் பரம அத்வைதியான (ஸதாசிவ) ப்ரம்மேந்த்ராள் ‘ப்ரஹ்மணி மாநஸ ஸஞ்சர ரே’ (‘ஹே மனமே, நிர்குண ப்ரஹ்மத்திலேயே ஸஞ்சாரம் பண்ணு’) என்று சொல்லிவிட்டு உடனே, மயிலிறகைத் தலையில் சொருகிக் கொண்டிருக்கிற ஸகுணமான க்ருஷ்ண பரமாத்மாவைப் பரவசமாக வர்ணிக்க ஆரம்பித்து விடுகிறார்.

இப்படித்தான் ஆசார்யாளும் ஏராளமான ஸ்தோத்ரங்களை ஸகுண ப்ரஹ்மத்தின் பல ரூபங்களாக இருக்கப்பட்ட அநேக மூர்த்திகளின் மீதும் பாடியிருக்கிறார். அவற்றில் கேசாதி பாத வர்ணனை, பாதாதி கேச வர்ணனை எல்லாம் பண்ணி, அந்தந்த தெய்வத்தின் குணகண மஹிமைகளையும் லீலைகளையும் உள்ளமுருகிக் கொண்டாடியிருக்கிறார்.

‘குண மந்திரம்’ என்பதால் நிர்குணத்தை மறந்து விட்டார், அல்லது அதை மறுத்து முரணாகப் பேசுகிறார் என்று அர்த்தமில்லை. மாறாக, குண மந்திரம் என்பதாலேயே நிர்குணத்தைத்தான் அவர் சொல்கிறார் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது.

இது எப்படி?

VIBGYOR என்று ஏழு கலர்களைச் சொல்கிறோம். இந்த ஏழையும் ஒன்றாகச் சேர்த்துவிட்டால் என்ன ஆகிறது? ஒரு கலரும் இல்லாமல் வெள்ளை வெளேர் என்று ஆகிவிடுகிறதல்லவா?

இதே மாதிரி அத்தனை குணங்களும் அவனிடம் குடி கொண்டிருப்பதாலேயே அவன் ஒரு குணமும் இல்லாத நிர்குண வஸ்துவாக இருக்கிறான்.

ஒரு கலரும் இல்லாத ஸூர்ய வெளிச்சம் refraction-ல் ஏழு கலர்களுமாகப் பிரிகிற மாதிரி அந்த நிர்குணம்தான் மாயையில் பட்டு, அந்த refraction-ல் இத்தனை குணங்களுமாகிறது. ‘நாம – ரூப ரஹிதமான ப்ரஹ்மம் இத்தனை நாம – ரூப ஜீவ ஜகத்துக்களாகிறது.

‘தாமோதர’ என்றவுடன் ‘குணமந்திர’ என்று ஆசார்யாள் சொல்வதில் ஒரு வார்த்தை விளையாட்டே இப்போது தெரிகிறது. தாம – உதரன் என்றால் ‘கயிற்றால் கட்டப்பட்ட வயிற்றை உடையவன்’. ‘குணம்’ என்றாலும் கயிறு என்று அர்த்தம் உண்டு என்றேன். ‘குண மந்திர’ என்பது குணங்களிலே கட்டப்பட்ட மாதிரி நிர்குண வஸ்து இருக்கிறது என்று சொல்வதுபோலத் தோன்றுகிறது. வாஸ்தவத்தில் குணங்களால் கட்டுப்படுத்த முடியாதவன். ஆனாலும் யசோதை எத்தனை கயிற்றாலும் கட்டமுடியாத வயிற்றை பகவானே பிறகு கட்டுக்கு அகப்படுத்திக் கொண்டதுபோல ப்ரஹ்மமும் இப்படி ஸகுணம் மாதிரிக் கட்டுப்பட்டு வேஷம் போடுகிறது.

“என்ன ஆச்சர்யம்! உபநிஷதங்களின் அர்த்தமான நிர்குண ப்ரஹ்மம் இப்படி உரலில் கட்டுப்பட்டிருக்கிறதே!” என்று ‘க்ருஷ்ண கர்ணாம்ருத’த்தில் ஒரு ச்லோகமுண்டு.¹ குண மந்திரமாக இருப்பதும் இப்படிக் கட்டுப்பட்டிருக்கும் நிலைதான் என்கிற மாதிரி ‘ஷட்பதீ ஸ்துதி’யில் அடுத்தடுத்து “தாமோதர, குணமந்திர” என்று வருகிறது!

இப்படி குணத்தோடு ரூபத்தோடு அது வருகிறபோது அதை ரஸித்து ஆனந்தப் படுகிற நிலையிலேயே, அடுத்து “ஸுந்தர வதநாரவிந்த” என்கிறார்.

ஸுந்தர – அழகான; வதந – முகமாகிய; அரவிந்த – தாமரை. “தாமரை போல அழகான முகம் படைத்தவன்” என்று பகவானை வர்ணிக்கிறார்.

பரம அத்வைதிகள், பேச்சிலே மட்டுமில்லாமல் அநுபவிகளாக இருந்த அத்வைதிகள், பகவானின் ரூபஸெளந்தர்யத்தை ‘ஓஹோ’ என்று வர்ணித்து ஆனந்தித்திருக்கிறார்கள், அத்வைதிகள் பக்தர்களாயிருப்பதில் குறிப்பாக க்ருஷ்ணரை இஷ்ட தெய்வமாகக் கொண்டவர்களாகவே அதிகம் இருந்திருக்கிறார்கள்.

“க்ருஷ்ண கர்ணாம்ருதம்” பண்ணிய லீலாசுகர் அத்வைத ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்தான். மலையாளத்தைச் சேர்ந்தவர் – அவர், அங்கே அத்வைத ஸம்ப்ரதாயம்தான் உண்டு. அதோடுகூட அவர் தங்கள் குடும்பத்தைப் பற்றிச் சொல்லிக்கொள்ளும்போது தங்களுடைய குலதெய்வம் சிவபெருமான் என்றும், தாங்கள் சிவ பஞ்சாக்ஷரி ஜபத்தையே உயர்கதியாகக் கொண்டவர்களென்றும் சொல்லிக்கொள்கிறார்.² “ந கலு விசாரணீய:” – இதைப் பற்றிக் கொஞ்சம் கூட ஸந்தேஹமில்லை – என்று உறுதிப்படுத்திச் சொல்கிறார். அப்படியிருந்தும் க்ருஷ்ணனிடமே உயிரை வைத்து, நம்முடைய மனஸைக் கொள்ளை கொள்கிற முறையில் அவர் “கர்ணாம்ருதம்” செய்திருக்கிறார்.

நானூறு, நானூற்று ஐம்பது வருஷத்துக்கு முந்தி மதுஸூதன ஸரஸ்வதி என்று ஒரு பெரியவர் இருந்தார். பெங்காலை (வங்காளத்தை) சேர்ந்தவர் என்பது பொது அபிப்ராயம். “அத்வைத ஸித்தி” என்று ஒரு உத்தம க்ரந்தம் உபகரித்திருக்கிறார். அத்வைத ஸம்ப்ரதாயத்துக்கு வேறு நூல்களும் உதவியிருக்கிறார். இவரே “பக்தி ரஸாயனம்” என்றும் ஒரு க்ரந்தம் செய்திருக்கிறார். நிர்குண ப்ரஹ்ம அநுபவமான ஞானத்துக்கும். ஸகுண ப்ரஹ்ம உபாஸனையான பக்திக்கும் Contradiction (முரண்பாடு) இல்லை என்று நிலை நாட்டுவதற்காக இந்த நூலை எழுதினார்.

மதஸூதன ஸரஸ்வதி க்ருஷ்ண பரமாத்மாவின் பரம பக்தர். ‘சிவ மஹிம்ந ஸ்தோத்ரம்’ என்று ரொம்பவும் உயர்ந்த சிவபரமான ஸ்தோத்ரம் ஒன்று உண்டு. மஹா ராஷ்ட்ரத்திலிருந்து ஆரம்பித்து வடக்கே போகப்போக அது ஸகல ஜனங்களுக்கும் தெரிந்திருக்கும். இங்கே உங்களில் பல பேருக்கு அதன் பெயர்கூட நான் சொல்லித்தான் தெரியவேண்டியிருக்கிறது! இந்த ‘சிவ மஹிம்ந ஸ்தோத்ரம்’ க்ருஷ்ணனையும் ஸ்தோத்ரம் பண்ணுவதாக அதன் வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தம் பண்ணி அவர் (மதுஸூதனர்) ஒரு வ்யாக்யானம் எழுதியிருக்கிறார். அதாவது அதற்கு சிவபரமாக அர்த்தம் பண்ணியதோடு விஷ்ணுபரமாகவும் அர்த்தம் பண்ணி எழுதியிருக்கிறார்.

‘அத்வைதிக்கு பக்தியே இருக்கக்கூடாது. அப்படி இருந்தாலும் அது ஆசார்யாளுக்கு இருந்த மாதிரி ஸகல தெய்வங்களையும் ஒன்றாகவே நினைக்கிற பக்தியாகத்தான் இருக்கவேண்டும்’ என்று புஸ்தகம் படித்தே அத்வைதத்தைப் பற்றித் தெரிந்துகொண்டுள்ள நாம் நினைத்தாலும், அத்வைத அநுபவியான மதுஸூதன ஸரஸ்வதி க்ருஷ்ண பரமாத்மா என்ற ரூபத்திலேயே விசேஷ பக்தி வைத்திருந்தார்.

உடுபியில் க்ருஷ்ணனை ப்ரதிஷ்டை பண்ணினவர் மத்வாசார்யார். அவருடைய ஸித்தாந்தத்தை வலியுறுத்திச் சொல்லி, (சங்கர) ஆசார்யாளின் அத்வைதத்தை வன்மையாகக் கண்டித்தவர்களுள் வ்யாஸ தீர்த்தர் முக்கியமானவர். வ்யாஸதீர்த்தருடைய ஆக்ஷேபனைகளுக்கு எதிராகப் ‘பாயின்ட்’களைக் கொடுத்தே மதுஸூதன ஸரஸ்வதி பரம அத்வைதமான நூல்களை எழுதினார். இப்படி நிர்குண ப்ரஹ்மாநுபவத்தை நிலைநாட்டிய இவரே, குழந்தைக் கண்ணன் விழித்தெழுந்தவுடன் கொட்டாவி விட்டுக்கொண்டு சோம்பல் முறித்ததை நெஞ்சுருகிப் பாடியிருக்கிறார்!

“ஆநந்த மந்தாகிநி ஸ்தோத்ரம்” என்று க்ருஷ்ணன் மேல் நூற்றுக்கு மேல் ச்லோகம் செய்து குணாநுபவ ஆனந்தத்தைக் கொட்டியிருக்கிறார்.

‘அத்வைத தத்வமாவது, த்வைத தத்வமாவது?’ என்கிற மாதிரி ஒரு இடத்தில், “எனக்கு க்ருஷ்ணனைத் தவிர வேறு ஒரு தத்வமும் தெரியவில்லை”

க்ருஷ்ணாத் பரம் கிமபி தத்வம் அஹம் ந ஜாநே

என்று அவர் சொல்லியிருக்கிறார்.

‘த்யாநாப்யாஸ’ என்று ஆரம்பிக்கிற ஒரு ச்லோகத்தில்,³ ‘யோகிகள் மனஸை அடக்கி, உள்ளுக்குள்ளே நிர்குணமாக, நிஷ்க்ரியமாக (கார்யம் இல்லாததாக) உள்ள ஏதோ ஒரு ஜ்யோதிஸை (ஜோதியை) ப் பார்க்கிறார்களென்றால் நன்றாகப் பார்த்துவிட்டுப் போகட்டும்! நம்மால் அப்படி த்யான அப்யாஸம் பண்ணி, மனஸை அடக்கி ஜ்யோதி தர்சனம் செய்ய முடியவில்லையே என்று அழவேண்டாம்! அந்த ஜ்யோதி நமக்கு வேண்டாம்! அதே ஜ்யோதி நல்ல நீல ஒளியாக இந்த யமுனா நதிக்கரையில் ஓடி விளையாடுகிறதல்லவா? (க்ருஷ்ண பரமாத்மாவைத்தான் சொல்கிறார்) இதையே நாம் பார்த்துக்கொண்டிருப்போம்! இது நம் கண்களுக்கு ஆனந்தமூட்டுவதாக, சிரஞ்ஜீவியாக இருந்து கொண்டிருக்கட்டும்” என்கிறார்.

எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டுப் பரமாத்மாவைப் பிடித்த பிறகு, ‘எல்லாவற்றிலும் அந்தப் பரமாத்மாதான் இருக்கிறது; எல்லாம் அந்தப் பரமாத்மாவில்தான் இருக்கிறது; எல்லாமாகவும் அந்தப் பரமாத்மாவே தான் இருக்கிறது’ என்று அநுபவ பூர்வமாகத் தெரிந்துவிடுவதால் எதையும் விடவேண்டிய அவச்யம் இருப்பதில்லை, இந்த நிலையில்தான் அத்வைதிகள் ஸகுண ப்ரஹ்மத்தை ஸ்தோத்ரம் செய்வது “வாஸ்தவத்தில் பிரிவு இல்லையே! பிரிவு மாதிரி இருப்பது விளையாட்டுத்தானே? நாமும்தான் பக்தனாகப் பிரிந்திருந்து ஸகுணத்தை ரஸிக்கலாமே! ஸமுத்ரமும் அலையும் மாதிரி ஏகத்திலேயே பிரிந்த மாதிரி இருக்கலாமே!” என்று இருக்கிறார்கள்.

அப்படித்தான் ஆசார்யாளும் “குண மந்திர, ஸுந்தர வதநாரவிந்த” என்று குண, ரூபங்களை ஸ்துதிக்கிறார்.

எல்லா குணமும் குடிகொண்டிருப்பதாலேயே, ஒரு குணமும் இல்லாத நிர்குண ப்ரஹ்மமாக பகவான் இருக்கிறான் என்பதுதான் ‘குண மந்திர’ என்பதற்கு அர்த்தம். ஒரு குணமோ, அல்லது சில குணங்களோ மட்டும் பகவானுக்கு இருப்பதாகச் சொன்னால் அவன் நிர்குணம் இல்லை. இந்த ஒருசில குணங்களுக்குள்ளேயே கட்டுப்பட்டிருக்கிறான் என்று ஆகும். ஒருத்தன் வெளுப்பாயிருக்கிறான் என்று சொன்னால் அவன் வெள்ளை கலர் மட்டும் உள்ளவன் என்று அர்த்தம். ஒருத்தன் வெள்ளையாகவும் இருக்கிறான், கறுப்பாயும் இருக்கிறான், பச்சையாகவும் இருக்கிறான் என்று சில கலர்களை மட்டும் சொல்லி நிறுத்தினாலும் அவன் அந்தச் சில கலர்கள் மட்டுமே என்றாகும். ஆனால் ஒருத்தன் இன்னம் மற்ற எல்லாக் கலர்களாகவும் இருக்கிறான் என்றால் என்ன ஆகும்? அவன் வாஸ்வதத்தில் இவற்றில் எந்தக் கலருமேயில்லை; ஒரு கலருமே இல்லாமலிருக்கிறவன்; ஒவ்வொரு ஸமயத்தில் இப்படி ஒவ்வொரு கலராகத் தெரிகிறவன் – என்றுதானே ஆகும்? இப்படியேதான் நல்லது – கெட்டது, அழகானது – அழகில்லாதது, புண்யம் – பாபம், தர்மம் – அதர்மம் முதலிய எல்லாக் குணங்களுமாக குணமந்திரமாக பகவான் இருக்கிறான் என்பதாலேயே அவன் வாஸ்தவத்தில் இந்த எதுவுமில்லை. அப்படிப்பட்ட நிர்குணமாக இருந்து கொண்டே இப்படிப் பல குணங்களுள்ளவனாகத் தெரிகிறான் என்பதுதான் தாத்பர்யமாகும்.

நமக்குப் பிடித்த மாதிரி, நாம் ப்ரீதியோடு பக்தியோடு நினைத்து உருகுகிற மாதிரி, அரூபமான அவனே அழகான ரூபத்தோடு வருகிறான். ‘ஸுந்தர வதநாரவிந்த’ என்று ஆசார்யாள், தாமரைத் திருமுகத்தோடு கூடிய இந்த அழகு ரூபத்தைச் சொல்கிறார்.

அரூபத்துக்கு ரூபம் வந்தவுடனேயே, பெயரில்லாத அதற்குப் பெயரும் வந்துவிடுகிறது. நாம-ரூபம் என்று சேர்த்துச் சொல்வதுபோல் உருவும் வந்தவுடன் பேரும் வேண்டும். “கோவிந்த” என்று பேர் சொல்லிக் கூப்பிடுகிறார் ஆசார்யாள்:

ஸுந்தர – வதநாரவிந்த கோவிந்த

¹ 2.28

²2.24

³ த்யாநாப்யாஸ வசீக்ருதேந மநஸா தந்நிர்குணம் நிஷ்க்ரியம்

ஜ்யோதி: கிஞ்சந யோகிநோ யதி பரம் பச்யந்தி பச்யந்து தே |

அஸ்மாகம் து ததேவ லோசநசமத்காராய பூயாத் சிரம்

காளிந்தீபுலிநோதரே கிமபி யந்-நீலம் மஹோ தாவதி ||

Previous

Quick jump: தெய்வத்தின் குரல் - நான்காம் பகுதி குழந்தை வழியே உலகப் பெற்றோரிடம் பயத்தோடு, ப்ரியத்தோடு எளிதில் கிடைப்பவர் பாட்டனார் பெருமை மாமா மஹிமை திருமாளும் அம்பிகையும் திருமாள் செய்த கோணங்கி சுக்லாம்பரதரம் பெற்றோர் பெருமை முருகனும் மூத்தோனும் மரியாதைக்குறிய குழந்தை முழுமுதற் கடவுளாக தந்தை பூஜித்த தனயர் ஸமீபகால சம்பவத்தில் புராண நிரூபணம் அன்னைக்கு உதவிய ஜங்கரன் முருகனுக்குதவிய முன்னவன் ராமபிரானும் விநாயகரும் ஸ்யமந்தகத்தின் கதை ஸுர்யனும் விநாயகரும் தவத்தால் பெற்ற திவ்யமணி கண்ணனின் வைராக்யம் ஜாம்பவான் ஐயத்துக்கு ஆளான ஐயன் மணியும் பெண்மணியும் சண்டையில் ஸ்பரிச இன்பம் மணியில் விளைந்த திருமணங்கள் பெண்ணால் விளைந்த பகைமை மீண்டும் வெற்றி, மீண்டும் பழி அக்ரூரம் மணியும் அபவாதத்துக்குக் காரணம் பாத்ரபதம் பஞ்சாங்க வித்யாஸம் சந்திரனின் கர்வ பங்கம் சாபத்தின் உட்கிடை சாப விமோசனம் 'பால சந்த்ரன்' ஸங்கடஹர சதுர்த்தி கண்ணனும் சந்த்ரனும் அபவாதம் நீங்க வரம் லீலையின் பயன் லோகக்ஷமேம் அபவாத நீக்கம் ஜயந்திகளின் விசேஷம் குரு, ஆசார்யார் வாத்தியார் வேதத் தொடர்பு உபாத்யாயரும் ஆசார்யரும் போதனை ஜீவனோபாயமாக குரு - ஆசார்ய ஒற்றுமை - வேற்றுமை வீட்டில் இல்லாத குருகுலச் சிறப்பம்சம் தாய் - தந்தையர் பெருமை வயதில் சிறிய குரு அன்னை தந்தை ஆசான் 'உபாத்யாயர்' பெற்ற உயர்வு ஈச்வர ஆராதனையாக 'ஏற்பது இகழ்ச்சி' பிற நாடுகளில் இல்லாத சிறப்பு உலகியல் படிப்பிலும் உத்தம ஆசார்யர்கள் 'குலபதி' பூர்வகால போதனையமைப்பின் வளர்ச்சி மொழி, ஒலி ஒழுங்கு எழுத்தில்லாத போதனை குலம், சாகை, சாத்ரன், சரணம் முதலியன குருதக்ஷினை பூர்வகாலக் கலைகளும் ஸயன்ஸ்களும் தர்மம் - ப்ரஹ்மம் வைதிகமாகவே ஸகல வித்யைகளும் எல்லா ஜாதியாரும் கட்டாய கல்வி பாத்திரமறிந்து பிற்கால மாறுதலும் தற்கால விபரீதமும் 'யாரார் வாய் கேட்பினும்' இன்னொர் உண்மை வித்யாதானத்தின் உயர்வு கல்வித் திட்டத்தில் கால அளவைகள் க்ருஹஸ்தர்களுக்கு ஏன்? விடுமுறை நாட்கள் மாணவனை அடிக்கலாமா? மாணவன் லட்சணம் ஆரோக்ய வளர்ச்சிக்கும் உதவி தனிப்பட்ட ஆசான் பெருமை ஸ்தாபனத்தின் குறைபாடு உள்ளம் திறந்து குரு - சிஷ்யர்கள் உபநிஷத உதாரணங்கள் ச்ரத்தை; பரிப்ரச்னம் சோதித்துத் துலக்குவது குரு பத்னி தெய்வசக்திகள் போதித்தாலும் குருபக்தி குறையாதது பரீஷை செய்து படிப்படியாக உபதேசம் கண்ணன் கதையில் ஆசானின் அன்புடைமை குருலக்ஷணம் குருவை சிஷ்யன் உரு செய்வது குரு பீடத்துக்கும் பொருந்தும் தனித்துறவியும், பீடகுருவும் 'அவச்யத் தீமை'க்கு ஆசார்யாள் பணி பழங்காலக் கல்விப் பெருநிலையங்கள் புது மதங்களும் பெரிய கல்வி நிலையங்களும் ப்ரத்யேகச் சூழ்நிலை பாடதிட்டத்தில் வேறுபாடுகள் பெயர்க்காரணம் கடிகையின் தொன்மை கற்கோயிலின் தோற்றம் கோயிலும் கடிகையும் எட்டாம் நூற்றாண்டில் சாஸனத்தின் அமைப்பு ஏழாயிரம் மாணவர்கள் ஆந்திர, கர்நாடகங்களில் சோழநாட்டிலும் மஹாராஷ்டிரத்திலும் பெருமை கடிகைக்கு கடிகாரத் தொடர்புண்டா? கடிகாசலம், நான்மணிக்கடிகை கி.மு. ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலேயே : ப்ரயாகையிலும் பெயர் விளக்கம் சிறிது ஸம்ஸ்க்ருத பாடம் கும்பத்தின் பொருத்தம் தமிழகத்தின் வேதக் கலாசாலைகள் அதர்வவேதமும் அநுஷ்டானத்தில் பல சாஸ்த்ரங்களுக்கு ஆதரவு வேத - ஆகமங்கள் ஸமரச அம்சம் ஆலயமும் வித்யையும் பெருமையும் சிறுமையும் ஸ்வதேச வித்யைகளுக்கு 'திட்டம்' அதற்குரிய முறைப்படி கிராமப் புள்ளிவிவரங்கள் தேவைப்படும் ஒரு புள்ளிவிவரம் படிப்பும் குற்றமும் முரண்பாடு எதனால்? வெள்ளையர் நாடுகளும் இஸ்லாமியர் நாடுகளும் கம்யூனிஸ்ட் நாடுகளில் விநயத்தோடு இணைந்த வித்யை அஹம் அடிபடவே குருகுலம் ஏன் சாத்யமில்லை? பொதுமக்களின் பொறுப்பு வேதவித்யை வளர வித்யையும் வித்தமும் பிக்ஷ£சார்யம் வாரச் சாப்பாடு அவர்கள் தியாகமும் நமது தியாகமும் வேத பாஷ்யம், வேதாங்கம் வேதாந்தம் பல ஸித்தாந்த ஒப்புவுமை புராணம் ஆகம சாஸ்த்ரம் வாஸ்து சாஸ்த்ரம் சில்ப சாஸ்த்ரம் கிராமக் கலைகள் ஆசிரியர்களையும் உண்டாக்கவேண்டும் இயற்கை விதிகளுக்குப் பிடிபடாத வித்யைகள் வைத்ய சாஸ்த்ரம் 'தியரி' மட்டும், ப்ராக்டிஸ்' இல்லை வேதாந்த விஷயத்திலும் இப்படியே செய்யவேண்டிய பணிகள் கற்றவனாக கற்பிப்பவனாக வேண்டும் திரவிய உதவியும் ஸமூஹ கெனரவமும் ஒவ்வொருவரும் வித்வானாக வேண்டும் அஹம் குறைய 'அவனை'த் தொடர்புறுத்துக! வீணாகும் நேரம் வித்யைக்கு ஆகட்டும் அனைவரும் வித்வானாயிருந்த காலம் வாழ்க்கை முறையும் வயதும் தடையாகா அரசாங்கமல்ல மக்களும் சீடர்களுமே பொறுப்பு அரைகுறை ஞானத்துக்கே ஆதரவு நேரில் கண்ட ஆதர்ச வித்வான்கள் வருங்காலத்துக்காக உயிரோடு ஒட்டிவைக்க வேண்டும் எல்லாத் துறையிலும் குருகுல வாஸம் அம்பாள் அருள்வாளாக வேதத்திலும் ஜனநாயக அம்சம் ஜாதி நாட்டாண்மை தகுதி தேவை தேசத் தலைமைக்கு அரசன் ஊர்த் தலைமை தேர்தல் மூலம் ஊர் ஸபையில் அங்கம் குடியரசு, ஜனநாயகம் அபிப்ராய பேதம் விசித்ர அம்சம் கொண்ட தேர்தல் முறை சோழ வம்சம் தேர்தல் குறித்த கல்வெட்டு க்ராம ஸபையின் அமைப்பு கல்வெட்டைப் பற்றிய விவரம் அந்தண - வேளாள அதிகாரிகள் வேட்பாளரின் யோக்யாதாம்சங்கள் திருத்தக் கூடிய விதிகளும்-திருத்தக் கூடாத ... சாஸ்திர அறிவும், காரியத்திறனும் அர்த்த சுத்தமும் ஆத்ம சுத்தமும் தொடர்ந்து அங்கம் வகிக்கலாகாது உறவினர் உதவாது துருக்கர், வெள்ளையர் ஆட்சிகளில் 'ஸொந்த' ஸர்க்காரின் அத்துமீறல்! ஸொத்துத் தகுதி பற்றி குறைவான லஞ்ச ஹேது கையூட்டு ஸொத்துப் பரிபாலன அநுபவம் அவசியம் 'தன் மனை' என்றதன் காரணம் வயதுத் தகுதி தர்ம ஒழுங்கின் ஸத்ய அடிப்படை விதிவிலக்கான வயோதிகர்கள் அலுவலக வேலையும் பொதுச்சபைப் பணியும் மூதறிஞர்களின் ஆலோசனைக் குழு ஆதிக்கத்தை நிரந்தரமாக்கிக் கொள்ளாதிருக்க கல்வித் தகுதி ப்ராம்மணரை மட்டும் குறிப்பதாகாது உயிர்நிலை ஸர்வஜன அசுக்திக்கு ஹேது ஆத்ம சுத்தம் பிற்பாடும் அசுத்தி ஏற்படாதிருக்க புது ரத்தம் பிடிக்க தார்மிக நிர்வாஹத்தின் முதுகெலும்பு ராஜபீட விஷயமும் ஊர்ச்சபை விஷயமும் பதவிநீக்கமும் நிரந்தரத் தடையும் தகுதி இழக்கும் உறவினர்கள் பஞ்சமாபாதகம் சாஸ்த்ரமும் சட்டமும் தகுதித் தடைகள் சில வேட்பாளர் இல்லாத-வாக்காளர் இல்லாத தேர்தல் அபேக்ஷகர் யார்? ஸெலக்க்ஷன், எலெக்க்ஷன் பொறுப்பாளர்கள் தேர்தல் நடந்த விதம் ஒளிவு மறைவுக்கு இடமில்லை தனிமனித கவர்ச்சி அம்சமே இல்லை பெருன்பான்மை அடிப்படை இல்லை 'சந்திர ஸ¨ரியர் உள்ளவரை' நிர்வாஹப் பிரிவுகள் புதுக்கதையும் பழங்கதையும் கவலைக்குரிய அம்சங்கள் பக்குவம் செய்தபின் பொறுப்புத் தருக ! பழைய தேர்தல் தரும் தேறுதல் குறையும், குறைக்கு ஸமாதானமும் ராமராஜ்யம் தேவாஸுரர் யார்? அஸுரப்போக்கு தோன்றுவது ஏன்? பயத்துக்கு இடம் தரும் த்வைதம் அத்வைதமே அபயம் அபயம் - மோக்ஷம் ; பயம் - ஸம்ஸாரம் நரக பயம் மனமே பந்த காரணம் மனமாற்ற ஆத்மாவின் ஆனந்தம் மனமற்ற நிலையிலும் 'நாம்' நிஜ 'நாம்' மனக் கலப்பில்லாத உயிர் உணர்வு ஆத்ம உணர்வும், மனோ வாழ்க்கையும் ஆத்மாவுக்கு த்விதீயமான மனம் ஆத்மாநுபவமே அபய மோக்ஷம் கர்மத்தின் தளர்த்தும் தர்மம் ப்ரேயஸ், ச்ரேயஸ் போர் தீர்ந்து அமைதி காண தார்மிக கர்மா நேரான மோக்ஷ உபாயமல்ல அன்பு, பக்தி சாஸ்த்ர கர்மாவுக்குப் பின்னணியான ஸத்சிந்தனை கார்யமும் த்யானமும் கர்மயோகமும் பற்றின்மையும் ஸத்கர்மா பலிக்காததேன்? பய வாய்ப்புக் குறைதல் உலக நாடகமும் ப்ரளயங்களும் உலக வாழ்வின் உயர் நலன்களுக்காக பரதர்மம் ஏன் கூடாது? பாபத்தில் தள்ளும் சக்தி எது? காம - க்ரோதம் தீயவை அனைத்தும் ஆசையிலிருந்தே ஸந்தோஷத்தினாலேயே கஷ்டம் ஆனந்தமும் த்ருப்தியும் ஐம்புலனாலும் அழிவடையும் மானுடன் சாச்வத இன்பம் ஆசையால் விளையாது கால - தேசாதிகளின் பாதிப்பு தன் உடம்பிலேயே ஆசை வித்யாஸம் மனம் ஆத்மாவுக்கும் புலனுக்கும் இடைப்பட்டது மனத்தின் இன்பமும் நிலைத்ததல்ல அத்வைதம் தவிர அனைத்திலும் துக்கம் பிறரை வருத்தியும் உயர் பண்புகளுக்கு ஊறு செய்யும் ஆசை அகண்ட ஆனந்தம் மனத்துக்கு இல்லை யுத்தம் தீர ஆசையை அழிக்க மரணத்தால் ஆசை அழியுமா? பிறவித் தண்டனை வேப்பம்பழத் தித்திப்பு விடாமுயற்சி வேண்டும் ஆசையின் செயலும் 'அதிஷ்டான'மும் அர்ஜுனனின் குறை கண்ணன் சொல்லும் உபாயம் ஆத்மா - மாறுபாடு அற்றது 'நிஜ' ஆத்மாவும் பொய் வேஷ மனஸும் ஆத்மாவினாலேயே மனத்தின் இயக்கம் இருக்கும் நிலையும், செய்யும் நிலையும் ஆசைப் பசியின் விளைவுகள் கொள்ளுவதும் தள்ளுவதும் தூக்கமல்ல வழி வைராக்யமும் அப்யாஸமும் ஆனந்த ஞான சாந்தம் ஆத்மாநந்த கிரணமே வெளியின்பம் மனத்துக்குப் புரியாத சாந்தாநந்தம் நித்ரை நிலை கனவு நிலை மனம் ஆத்மாவிடம் வசப்படுவது எப்படி? ஈச்வர க்ருபையால் ப்ரத்யக்ஷச் சான்றுகள் ஜீவன் முக்தர்கள் 'உடைய' அல்ல, உடையவரே ! ஆசையும் ஆத்மாவைக் குறித்ததே அஸுரப் படை அழிவு ஆத்ம ஜயமே இந்த்ரியத்துக்கும் உயர்வுண்டு 'ஸத்'தான ஆத்மா படிப்படியாய் ஆத்ம நிலைக்கு 'ஆத்மாவை ஆத்மாவினால் அடக்குவது' ஈசுவரன் : த்வைத - அத்வைதப் பாலம் ப்ரஹ்மம் - ஆத்மா - ஈச்வரன் விடுவிப்பு ஈசனாலேயே ஜீவ - ஈச்வர வித்யாஸம் இடை நிலைகள் அதிகாரிகளையட்டி உபதேச மாறுபாடு ஈசன் செய்வதற்கு சாஸ்த்ரம் எதற்கு? ஆதிசங்கரரும் கூறும் ஈசனது ஞானக் கொடை குரு என்ற த்வைதம் இடறுவதில்லை மாயாசக்தியே ஞானமும் அளிப்பது கர்ம பந்தம் ஈசனால்-ஞான ஸித்தியும் அவனாலேயே ! ஈஸ்வரனைப் பற்றி ஸ¨ஸனை ஆத்ம ஞானமே ஆசா நாசம் இகத்திலேயே மோக்ஷம் புத்தருக்கு முற்பட்ட கருத்து மனம் நின்றபின் மெய்யறிவு ஆத்ம ஞானமே மன வாழ்க்கையின் குறைபாடு போகவேண்டியது தேஹமல்ல மனமே பிறவி, முக்தி குறித்த கொள்கைகள் தேவை விடுதலைக்கு முயற்சியே ! முடிவுள்ளதே ஸம்ஸாரம் ; ஏகோபித்த கருத்து த்வைத நிலைகளை ஒப்புக்கொள்ளும் அத்வைதம் ஸத்ய, ஸந்தோஷங்கள் அத்வைதத்திலேயே ஆசையின் அனர்த்தங்களில் பயமும் ஒன்று பலவற்றைக் குறிக்கும் த்வைதம் மனஸ் தனிப்பட்டு இராது தனித்து நிற்பது ஆத்மாவே மின்ஸார உபமானம் பரமாத்ம - ஜீவாத்மாக்கள் பரமாத்மா - ஜகத் காரணன், அந்தர்யாமி ஈச்வரன் அல்லது ஸகுண ப்ரஹ்மம் வேதாந்த 'ஈச்வரன்' சிவனல்ல ஈச்வர உபாஸனை ஸத்ய ஆராய்ச்சி - ஜீவ கோணத்திலும், ஜகத் கோணத்திலும் ஜீவ ஆத்மா, ஈச்வர ஆத்மா த்வைத - விசிஷ்டாத்வைதங்களில் ஜீவாத்ம - ... தொடர்புகொண்ட இரண்டு வஸ்துக்கள் 'ஈச்வராத்மா'வுக்குப் பதில் ஏன் 'பரமாத்மா'? அத்வைதக் கொள்கைகளில் சில ஜீவன் ஈசனாக முடியாது த்வைத ஜீவனுக்கு ஈசன் தொடர்புண்டு ஈசன் -ஜீவன் அவித்யை - அந்தஃகரணம் த்வைத 'மோக்ஷ'மும் ப்ரக்ருதி (மாயை) யும் த்வைத ருசிக்குத் துன்பம் தவிர்க்கவொண்ணாதது பரிசுத்தி செய்துகொள்ளும் பணி பாஷை ஆராய்ச்சி, அதிலும் பரமாத்ம - ஜீவாத்மா பாத்திரம் தேய்ப்பதுபோல 'ரவை ஸல்லா' உவமை நல்லதில் கெட்டது கலக்காமலிருக்க அன்பின் பல பெயர்கள் பக்தி - அன்பின் லக்ஷணம் பக்தியால் அத்வைத முக்தி பக்தி - அன்பின் அவசியம் அநுபூதி பெற்றோர் விஷயம் நமக்கான வழி பிற மார்க்கத் தொடர்பு, எதையும் கண்டிக்கலாகாது தன்னியல்பான ஸாதனை முதிர்வு தர்ம மருந்து தவறான குற்றச்சாட்டு தர்ம - அதர்மங்களும் அத்வைதியும் ஞானியும் வினைப் பயனும் தர்மமும் அன்பும் மனம் பட்டுப்போக அன்பு தேவை உயர் லக்ஷ்யமில்லாவிடில் உயர்நிலை ஸித்திப்பதில்லை தேவசக்திகளும் பீடிப்பதுண்டு திருமூலர், திருவள்ளுவர் அறிவுரை ஆரம்பத்திலிருந்தே அத்வைத நினைப்பு கட்டவிழ்க்கும் கஷ்டங்கள் நல்லதற்கும் மேலே செல்க ஆத்ம சிந்தனை அனைவர்க்கும் அவசியம் ஆலோசித்து அறிய வேண்டியவை அத்வைத தத்வமும் நடப்பு நிலையும் நடப்பு நிலையிலிருந்து அத்வைதத்துக்கு ஆதிசங்கரரின் பக்தித் துதிகள் ஷட்பதீ ஸ்தோத்ரம் உயிரும் மெய்யும் உயிர்மெய்யும் இருவகைச் சந்தங்கள் ஆறு ச்லோகத் துதி சிலேடை மர்மம் எதற்கு வேண்டுவது? பகவானின் கருத்து லெனகிக ப்ரார்த்தனைக்கு ஸமாதானம் ப்ரார்த்தனை ஈடேறாமையும் நாஸ்திகமும் ஆத்ம ச்ரேயஸுக்கான ப்ரார்த்தனை ஞானத்துக்கும் விஷ்ணு மனம் ஸரியாக முக்யப் பண்பு விநயமே சங்கரரும், சிஷ்யர்களும், விநயமும் ஸிக்கியர் மதத்தில் இருவித அடக்கம் கானல் நீர் பாலைவன உவமையின் பொருத்தம் ஸஹாரா - ஸாகரம் தனது உய்வோடு உலகமும் உய்ய 'அக்கரை அடைவிப்பாய் ! ' இனிய எளிய ச்லோகம் திருமகளும் தாமரையும் கங்கை சுரக்கும் திருவடி ஸம்ஸாரம் நீக்கி ஸதாநந்தம் அருளும் அடி அதிசய அந்தாதி கருத்திலும் தொடர்சசி காட்டும் ச்லோகம் தர்சனத்தால் ஸம்ஸார நீக்கம் திருமாலுக்கு ஈச்வர சப்தம் அவதாரங்கள் பன்னிரு நாமங்கள் : நெற்றிக்கிடும் நாமம் தாமோதரன் திருப்பெயர்களின் பொருள் நிர்குணமும் குணநிலையமும் க்ருஷ்ண பக்தர்களான அத்வைதிகள் ஸுந்தர - வதநாரவிந்த கோ-விந்த 'குறையன்றுமில்லாத கோவிந்தா' குரு - தெய்வ 'கோவிந்த' பவக்கடல் கடையும் பகவத் மத்து சில உதாரணர புருஷர் போதும் துதியின் ஸாரம் : ஸம்ஸாரத் துன்ப நீக்கம் ஆதி வார்த்தை அந்தத்திலும் பலச்ருதி போன்ற சரணாகதி விண்ணப்பம் ஆறு ச்லோகமும் ஆறு வார்த்தையும் 'வண்டு'ப் புதிர் அவிழ்கிறது அரசருக்கும் மேலே மஹான் -கவி வித்யாஸம் மன்னனைப் பொருட்படுத்தாத மஹான்கள் வைராக்கியமும் மான உணர்வும் காளிதாஸனும் போஜராஜனும் காளிதாஸன் மறுப்பும் அதன் சிறப்பும் மாறு வேஷம் மரபுவழிக் கதைகளும் ஆராய்ச்சியும் கம்பரும் குலோத்துங்கனும் நட்பு பகையாவதன் நுட்பம் கம்பர் - காளிதாஸன் ஒப்பீடு சோழ ஸபையில் 'அடைப்பைக்கார'ச் சேரன் கம்பரின் உயர் பண்பு இரண்டு 'குட்டி'கள் அரசனைப் போற்றும் கவிதை மன்னரும் குழந்தையும் பரஸ்பரப் பாராட்டு ப்ரதாப ஸிம்ஹனும் குட்டிகவியும் எருமைத்துதி நாட்டைக் காத்த கவி வங்க வித்வானை வென்ற வாலிபர் சரபோஜிக்கு பணியாத சாஸ்த்ரியார் ஸ்நேஹத்திலும் சிறந்த சாஸ்த்ரியார் மைஸ¨ர் மன்னருக்கு மறுதலிப்பு 'நம் பந்து' அதுவும் ஓர் அழகு தெய்வத் தீர்ப்பு கோருவது காளிதாஸனும் அம்பிகையும் கம்பரும் அவ்வையும் வில்லிப்புத்தூராரும் அருணகிரிநாதரும் நீலகண்டரும் மஹாதேவரும் விகாரமும் ஏற்றம் பெறுகிறது மாருதி மஹிமை

Next