எல்லோருக்கும் இத்தனை ஆசாரங்களை வைக்காமல் பிராம்மண ஜாதிக்கு மாத்திரம் வைத்ததே இந்த ரீதியில்தான். இதைத்தான் புரிந்து கொள்ளாமல் பக்ஷபாதமென்று சிலர் சொல்கிறார்கள். சாஸ்திரங்களைச் செய்தவர்கள் பக்ஷபாதிகளாக இருந்திருந்தால் தங்கள் ஜாதிக்கு மட்டும் விதிகளைக் குறைத்து ‘லைஸென்ஸ்’தான் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பார்களே தவிர, ஜாஸ்தியாக்கிக் கட்டிப் போட்டிருப்பார்களா?

தமிழ்நாட்டுக்கு தர்மத்தைச் சொன்னவர்களில் மூலபுருஷராகச் சீர்திருத்தக்காரர்கள், பகுத்தறிவுக்காரர்கள் உள்பட ஸகலராலும் ஒப்புக்கொள்ளப்படும் திருவள்ளுவர் என்ன அபிப்பராயப்படுகிறார்? எல்லாருக்கும் ஒரே ஆசாரம் என்றில்லாமல், தனித்தனிக் குலாசாரம் என்பது உண்டு; அது பிராம்மணனுக்கே அதிகம்; பிராம்மணனின் பிரம்மயண்யமே அவனுடைய பிரத்யேகமான குலாசாரத்தால் ஏற்படுவதுதான் என்று அவர் தீர்மானமாக அபிப்ராயப்படுகிறார்.

ஒழுக்கம் என்பதே ஆசாரம்; அது உள்குணம், வெளிநடத்தை, வெளிச் சின்னம் எல்லாம் அடங்கியது என்று சொன்னேனல்லவா? இந்த ஆசாரத்தைப் பற்றியொழுகுவது பற்றி “ஒழுக்கம் உடைமை” என்று திருக்குறளில் ஒரு அதிகாரம் (பத்துக் குறள்கள்) பண்ணியிருக்கிறார், அதை ஜெனரலாக, எல்லாருக்கும் ‘அப்ளை’ ஆவதாகத்தான் ஆரம்பித்துக்கொண்டு போகிறார். ஒழுக்கந்தான் மநுஷ்யனுக்கு உயர்வைத் தருவது; அதனால் பிராணனைவிட முக்யமானதாக ஒழுக்கத்தை, ஆசாரத்தை, ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்று முதல் குறளில் சொல்கிறார்.¹ அப்புறம் [மூன்றாவது குறளில்] உயர்ந்த ஒழுக்கமுள்ளவனே உயர்குடி, அதாவது உயர் ஜாதிக்காரன்; ஒழுக்கம் கெட்டவன் தாழ்பிறப்புக்காரன்² என்று அவர் சொல்வதைப் பார்த்தால் ஒருவனுடைய குணத்தையும் நடத்தையையும் வைத்துத்தான் ஜாதியே தவிர, பிறப்பினாலே அல்ல என்ற இக்கால அபேத வாதம் மாதிரித் தோன்றுகிறது. ஆனால் இப்படியில்லை என்று ஸ்பஷ்டமாகக் காட்டுகிற மாதிரியே அடுத்த குறளைப் பண்ணியிருக்கிறார்கள்.

மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்

பிறப்பொழுக்கம் குன்றக் கெடும்

‘பார்ப்பான்’ என்றால் பிராம்மணன். ஞானதிருஷ்டியால் ஸத்யத்தை தரிசனம் பண்ணுவதால் அவன் “பார்க்கிறவன்”- “பார்ப்பான்”. ரிஷிகளை seer (see-r) என்று இங்கிலீஷில் சொல்வதும் இதே அர்த்தம்தான். “ஓத்து” என்று இங்கே சொல்லப்படுவது வேதம். ஓதப்படுவது – அத்யயனம் பண்ணப்படுவது – எதுவோ அது ஓத்து.

இந்த (இப்போது சொன்ன) குறளுக்கு என்ன அர்த்தமென்றால் ஒரு பிராம்மணன் வேதத்தை மறந்துபோய் விட்டால்கூடப் பரவாயில்லை; மறுபடியும் அத்யயனம் பண்ணிக் கற்றுக்கொண்டு விடலாம் – “பார்ப்பான் ஓத்து மறப்பினும் மறுபடியும் (‘மறுபடியும்’ என்பது ‘அண்டர்ஸ்டுட்’) கொளல் ஆகும்” என்று prose-order பண்ணிக்கொள்ள வேண்டும். அதாவது, வேதம் மறந்துபோனாலும் மறுபடி கற்றுக் கொண்டு விடலாம்; கற்றுக் கொளலாகும். ஆனால் அவன் ஒழுக்கத்திலிருந்து, அதாவது ஆசாரத்திலிருந்து வழுவிவிட்டால் அவனது பிராம்மண ஜன்மாவே கெட்டுப்போய்விடும், அதாவது வீணாகிவிடும். “ஒழுக்கம் குன்றப் பிறப்பு (அதாவது ‘த்விஜன்ம விசேஷம்’ என்கிற பிராம்மண குடிப்பெருமை) கெடும்” என்பது prose-order நவீனர்கள், ‘ஆசாரமே இருக்க வேண்டியதில்லை; Vedas, Upanishads என்று லெக்சர் பண்ணிவிட்டால் போதும்; அப்படிப் பண்ணும் எல்லாரும் பிராம்மணர்தான்’ என்கிறார்களென்றால், திருவள்ளுவரோ, “பிராம்மணனுக்கு வேதமே மறந்து போய்விட்டால் கூட பாதகமில்லை; மறுபடி கற்றுகொண்டு விடலாம். ஆனால் அவன் மாத்திரம் ஆசாரஹீனனாக ஆனானோ, அதோடு அவனுடைய பிரம்மண்யமே போச்சு” என்கிறார். “ஆசார ஹீநம் ந புநந்தி வேதா:” என்ற சாஸ்திர அபிப்ராயத்தை அப்படியே echo பண்ணுகிறார். தமிழ்மறை என்ற குறளைக் கொடுத்த பெரியவர். எத்தனை வேதம் படித்திருந்தாலும் ஆசாரத்தை விட்டவன் வேதத்தினால் பலனடையமாட்டான். ஒரு பக்ஷிக் குஞ்சுக்கு இறக்கை முளைத்தவுடன் அது அந்த நிமிஷம் வரை இருந்த கூட்டைத் திரும்பிகூடப் பார்க்காமல் பறந்து விடுவதைப்போல, ஆசார ஹீனன் படித்த வேத வேதாந்தமெல்லாம் அவன் சாகிறபோது அவனைப் புண்ய லோகத்தில் சேர்க்காமல் அவனைத் திரும்பிகூடப் பார்க்காமல் போய்விடும் – என்றெல்லாம் தர்ம சாஸ்திரங்களில் சொல்லியிருப்பதைத்தான் திருவள்ளுவரும் ரத்னச் சுருக்கமாய்ச் சொல்லியிருக்கிறார்.

ஒழுக்கத்தால்தான் ஒருத்தனுக்கு உயர்வு என்று ஜெனரலாகச் சொல்லிவிட்டு, உடனேயே இப்படி பிராம்மணனின் ஒழுக்கத்தை ஸ்பெஷலாகச் சொன்னதால் அவர் நம் கால அபேதவாதிகளில் ஒருத்தரில்லை என்று காட்டிக் கொண்டு விடுகிறார். மற்ற எல்லாரையும் விடப் பிராம்மணனுக்கு ஆசாரம் விசேஷமானது என்பதை ஒப்புக் கொண்டுதான் இங்கே தனியாக அவனைப் பற்றி மட்டும் சொல்கிறார்.

“பிறப்பொழுக்கம் குன்றக்கெடும்” என்பதை இன்னொரு தினுஸிலும் அர்த்தம் பண்ணிக் கொள்ளலாம். அதாவது, பிராம்மணன் தன்னுடைய பிறப்பொழுக்கமான, அதாவது பிராம்மணர்களுக்கு மாத்திரம் உரியனவான ஆசாரங்களில் குன்றிப்போனால் உலகமே கெட்டுப் போகும். கெடும் என்று அர்த்தம் பண்ணலாம். இன்னோரிடத்தில்³ இவரே ஒரு தனி மநுஷ்யனுக்கு உண்டாகிற கெடுதலாயில்லாமல், ஒரு தேசத்துக்கே ஏற்படும் க்ஷாமங்களைச் சொல்லும்போது “அறுதொழிலோர் நூல் மறப்பர்” என்கிறார். அதாவது ‘ஷட்கர்ம நிரதர் எனும் பிராம்மணர் வேதத்தை மறந்து போவார்கள்’ என்கிறார். ஆனதால் பிராம்மணன் வேதாத்யயனத்தை விடுவதாலோ, வேறு தப்புப் பண்ணுவதாலோ அவனும், அவனுடைய ஜாதியும் மட்டுமின்றி லோகமே கெட்டுப்போகும் என்ற கருத்து உடையவர் திருவள்ளுவர் என்று தெரிகிறது. எனவே இங்கேயும் “கெடும்” என்பதை “அவன் தன் அந்தணப் பிறப்புக்குரிய ஆசாரவொழுக்கத்தில் குன்றினால் உலகமே கெடும்”என்று அர்த்தம் செய்து கொள்ளலாம். அங்கே அறுதொழிலோர் மறைநூல் மறப்பதே உலகுக்குத் தீமை என்றவர் இங்கே, மறையை மறந்தால் கூடப் பரவாயில்லை, அந்தத் தீமையை விடப் பெரிய ஹானி என்னவென்றால் அவன் குலாசாரத்தை, பிறப்பொழுக்கத்தை, விடுவதுதான் என்கிறார். வேதமே வேண்டாம், ஒழுக்கம் போதும் என்று சொல்கிற கோஷ்டியில் அவர் இல்லை. வேதம் போனால் லோகத்துக்குக் கஷ்டம் ஏற்படும் என்றே அபிப்ராயப்படுகிறவர். வேதத்தை memorise பண்ணி (மனப்பாடம் செய்து) , புஸ்தகம் எழுதி, பிரஸங்கம் பண்ணிவிட்டால் போதும், ஆசாரம் வேண்டாம் என்ற கோஷ்டியிலும் இல்லை. இரண்டும் வேண்டாம் என்ற கோஷ்டியிலும் இல்லை. இரண்டும் வேண்டும் என்கிறார். இரண்டில் அத்யயனத்தை விடுவதைவிட ஆசாரத்தை விடுவதே பெரிய கஷ்டத்தைக் கொடுக்கும் என்கிறார். ஸரியாகப் பார்த்தால், அத்யயனத்தை அடியோடு விட்டு விடுவதை அவர் கொஞ்சங்கூட ஒப்புக்கொள்ளாதவர் என்று தெரியும். தாற்காலிகமாக மறந்துபோவதைத்தான் சொல்கிறார். ‘மறப்பினும்’ என்கிறாரே தவிர ‘இழப்பினும்’, ‘விடினும்’ என்று சொல்லவில்லை. வேதத்தை விட்டே விட்டால் லோகத்துக்கு அனர்த்தம்தான்.

மறந்துபோன நிலையில்கூட, ‘அது மறந்ததால் பரவாயில்லை, அந்த மறந்த நிலை அப்படியே நீடித்துவிட்டுப் போகட்டும்; பிராம்மணன் ஆசாரத்தோடே இருந்து விட்டால் அதுவே போதும்’ என்கிறாரா? இல்லை. வேதத்தை மறந்தவன் அதை மறுபடியும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்றே சொல்கிறார். ‘மறப்பினும், ஓத்துக் கொளல் ஆகும்’, அதாவது, மறுபடி கற்றுக்கொள்ள முடியும் என்கிறார். முடிகிற விஷயமென்றால் அப்படிப் பண்ணவேண்டுமென்பதே உள்ளர்த்தம். மறையை மறந்தவன் மறையை மறந்தாலும் குலாசாரத்தை மறவாமல் பின்பற்றிக்கொண்டு, பிறகு மறந்துபோன மறையையும் மீண்டும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று பரம சாஸ்திரீயமாக, ஸநாதன நெறிப்படி திருவள்ளுவர் நினைத்து உபதேசம் பண்ணியிருக்கிறார்.

இதிலிருந்து முதலில் சொன்னாரே, ஒருவனின் உயர்ந்த ஒழுக்கத்தை வைத்தே ஒருத்தனுக்குக் குடிமை – உயர்குடித் தன்மை-என்றாரே, அதற்கும் ஸோஷலிஸமாக இல்லாமல் சாஸ்திரபூர்வமான அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்ளலாம். எந்தக் குலமும், ஜாதியும் தனியாக உயர்ந்தது, தாழ்ந்தது என்று சாஸ்திரத்திலில்லை. பல லோக கார்யங்கள் ஸமூஹத்தில் விதரணையாகப் பங்கீடாக வேண்டும் என்ற உசந்த அபிப்ராயத்தில் உண்டான வர்ணாச்ரம ஏற்பாட்டில் எந்த ஜாதியும் எந்தக் குலமும் அதற்கான தொழிலை அநுஸரித்து அதற்கென்று ஏற்பட்ட ஒழுக்கத்தைப் பின்பற்றினால் உசத்திதான். அப்படிப் பண்ணுகிறவன் உசந்தவன்தான். இதே அபிப்ராயத்தில் தான் திருவள்ளுவரும் இந்த (ஸோஷலிஸ ஸமத்வம் மாதிரித் தெரிகிற) குறளைப் பண்ணியிருக்கிறார், உண்மையில் அவர் என்ன mean பண்ணுகிறாரென்றால் ‘ஒருவன் தன்குலத்துக்கான ஒழுக்கத்தோடு இருப்பதுதான் அந்தக் குலத்தில் உயர்வை அவனுக்குத் தருகிறது. அந்த ஒழுக்கம் கெட்டவனானால் இழி பிறவியனாகி விடுகிறான்’ என்பதே. இப்படி அர்த்தம் புரிந்துகொண்டால்தான் இதற்கு logical sequence -ஆக [தர்க்கரீதியில் தொடரிழையாக] எல்லாருக்குமே அவரவர் ஆசாரம் முக்யமானாலும், பார்ப்பனனுக்கு அது மிகமிக முக்கியமானது, அவனுக்கே சிறப்பாக ஆசாரங்கள் அதிகம் அமைந்துள்ளன என்ற அடிப்படையை ஒப்புக் கொண்டு,

மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்

பிறப்பொழுக்கம் குன்றக் கெடும்

என்று குறள் பண்ணிக்கொண்டு போயிருப்பதன் பொருத்தத்தைப் புரிந்து கொண்டு ரஸிக்க முடியும்.

இப்படியே சொல்லிக்கொண்டுபோய், ஒழுக்கம் என்பது பிரத்யக்மான த்ருஷ்ட பலனைத் தருவது மட்டுமில்லை; அத்ருஷ்டமாக நல்லொழுக்கமே புண்யம் என்பதாகி, என்றோ ஒரு காலத்தில் நல்லதைத் தரும்; தீய ஒழுக்கம் பாபம் என்பதாகி எந்நாளும் கஷ்டத்தைத் தரும் என்ற வைதிகக் கருத்தை வெளியிடுகிறார்⁴

1. ஒழுக்கம் விழுப்பம் தரலான் ஒழுக்கம்

உயிரினும் ஓம்பப் படும்.

2. ஒழுக்கம் உடைமை குடிமை  இழுக்கம்

இழிந்த பிறப்பாய் விடும்.

3.“கொடுங்கோன்மை” என்ற அதிகாரத்தின் கடைசி குறள்.

4. நன்றிக்கு வித்தாகும் நல்லொழுக்கம் தீயொழுக்கம்

என்றும் இடும்பை தரும்.

Previous

Quick jump: தெய்வத்தின் குரல் - மூன்றாம் பகுதி பிள்ளையார்சுழி எழுத்துப் பணியில் விநாயகர் தொடர்பு வலம்புரியானை வலம் புரிவோம்! 'ஆசார்ய' இலக்கணம் 'குரு' இலக்கணம் உள் குருவுக்கும் வெளித் தொடர்பு தீ¬க்ஷ அம்பிகை அருளும் தீ¬க்ஷகள் ஒரே நிறைவுக்குப் பல மார்க்கங்கள் குரு-ஆசார்ய அபேதம் ஆசானை ஈசனாக குலவழக்கையே கொள்க! தெய்வங்களும் சீடர்களாக ஆதிசங்கரரின் ஆசார்ய பக்தி ராமாநுஜரின் குருபக்தி சங்கரரின் சீடர்கள் ராமாநுஜ ஸம்ப்ரதாயத்தில் ஸிக்கியரின் குருபக்தி ''அனைவருக்கும் உரிய அஸ்வமேதம்'' ''என் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே'' அந்தரங்க சுத்தம் அவசியம் வைதிக மதமும் உலகப் பணியும் ரந்தி தேவன் விசித்தரக் கீரிப்பிள்ளை தர்மங்களில் தலையானது தானமே! கார்த்திகை தீப தத்வம் நரகவாஸிக்கும் நலன் வேதசாஸ்த்ரஙளில் தானதர்மம் விதிவிலக்கானவர்கள் - - தான எண்ணத்தையும் தானம் செய்க புறாவின் த்யாகம் யமனும் அஞ்சினான்! தமிழ்நாட்டு வள்ளல்கள் ஸநாதன தர்ம ஸாரம் ''பூர்த்த தர்மம்'', பலர் கூடிப் பொதுப் பணி தீர்த்த தர்மம் தெய்வப் பணியும் மக்கட் பணியும் தொண்டின் உட்பயன்கள்;'திரு'ப்பணி முத்ராதிகாரித் திட்டம் கோ ஸம்ரக்ஷணை குளம் வெட்டும் பணி வார வழிபாடு செலவு விஷயம்;ஜாக்ரதை தேவை திரவியம், தேஹம் இரண்டாலும் ஜாதி அம்சமில்லாத ஸேவை தேவை ஜீவனோபாயத்தொழிலை தர்ம உபாயமாக்குக! ரிடையர் ஆனவர்களுக்கு ஆசாரத்தைக் காக்க உதவி பள்ளிப்படிப்போடு பண்டைய சாஸ்த்ரங்கள் 'டிக்ரி'இல்லாமலே மதிப்புப் பெற பெண்களுக்கான பணிகள் பெண்களும் சிரமதானமும் சரீர உழைப்பும் ஸந்ததியும் உடலுழைப்பாலேயே ஆண்மை சரீரஸாதனை, ஆத்ம ஸாதனை இரண்டும் வேண்டும் பதி-பத்தினி ஒத்துழைப்பு தனக்கு மிஞ்சித் தர்மம் வரதக்ஷிணை பெரும் கொடுமை எளிய வாழ்க்கை உற்றமும் சுற்றமும் வைதிக முறைகள் வளர உபகாரம் நீத்தார் கடன் ப்ரேத ஸம்ஸ்காரம்:சரீரத்தின் சிறப்பு அநாதைப் ப்ரேதம் ஹிந்து ஸமூஹத்தின் தோஷம் இதுதான் அஸ்வமேதம் ராமனும் கண்ணனும் காட்டிய வழி சிலரது கஷ்டம் பலருக்குப் பரீ¬க்ஷ ஆவி பிரியும் காலத்தில் ஆயுள் முழுதும் செய்வதே அந்திமத்தில் வரும் பகவத் ஸ்மரணம் அந்திம நினைப்பின் முக்யத்வம் தெய்வ நினைப்புடன் தூக்கம் மோக்ஷத்துக்குக் குறுக்கு வழி உயிர் பிரிகிறவனுக்கு உயர் பதவி செய்யவேண்டிய பணி திவ்யஸ்மரணைக்குப் பின் திவஸம் ஏன்? சரீர-சித்த பரிசுத்தி பணியாற்ற நாள் பாழே! இதுவே வேத தர்மம் ஸ்தோத்திரமும் கண்டனமும் பொதுத் தொண்டும், குடும்பப் பணியும் ஹிந்து மதமும் தனிமனிதனும் மற்ற மதங்களுடன் வித்யாஸம் நமது ஆலய வழிபாட்டின் நோக்கம் முரணுக்குக் காரணம் சொந்தப் பணியைச் சொல்லாததேன்? என் ஜாக்ரதைக் குறைவு மோசடி;போலித்தனம் சாஸ்திரக் கட்டளை பெரியோர்கள் உதாரணம் மாதா-பிதா விஷயம் மனைவி மக்கள் விஷயம் நோக்கத்துக்கே குந்தகம் வீட்டுக்குப் பின்பே வெளியுலகு உச்சநிலை உதாரணமாகாது கடமை தவறுவதற்குத் தண்டனை தொண்டு மனத்தின் தன்மை கண்டனமே பாராட்டு பரோபகாரத்துக்காகவே சிக்கனம் கடன் அனைவருக்கும் தீங்கு பரோபகாரமே ஒரு ''கடன்'' தனக்கு மிஞ்சி சேமிப்புக்கு வழி வஜ்ரம் பாய்ந்த விருக்ஷம் பிறந்த குலாசாரமே உய்நெறி அநுபவ கனம் சீர்திருத்தத்தால் கட்டுப்பாட்டுக் குலைவு கீதையின் கட்டளை சீர்திருத்தத் தலைவர்கள் தலைவர்களும், பின்பற்றுகிறவர்களும் பிரத்யக்ஷச் சான்று ஒரு பரீ¬க்ஷ போதும் மனத் தூய்மையும் வெளிக் காரியமும் நவீன ''ஸ¨பர்ஸ்டிஷன்''கள் தெய்வமும் மதமும் தர்மமும் தலைவர் கடமை:கீதை உபதேசம் மூன்று விதமான கொள்கைகள் லௌகிக லக்ஷியச் சீர்திருத்தம் ஆத்மிக லக்ஷியச் சீர்திருத்தம் தனிப் பிரிவாகாத நவீன மதத் தலைவர்கள் 'நவீன வேதாந்தி'கள் நிகர விளைவு அறிந்தவனும், அறியாதாரும் சர்க்கரை பூசிய மாத்திரை அன்று கண்ட அபிவிருத்தியும் இன்று காணும் சீரழிவும் ஒற்றையடிப்பாதை மனநெறி இயற்கை நெறியை ஆள்வது முந்தைய உரைத் தொடர்பாக ஒரு விளக்கம் விதி விலக்கான மஹான்கள் மதாபிமானிகளின் கடமை ஆசாரம் என்பதன் இலக்கணம் புறத்திலிருந்து அகத்துக்கு ஆசாரத்தில் ஸாமான்ய தர்மங்கள் தர்மத்துக்கும் ஆசாரத்துக்கும் தொடர்பு அனைத்தும் அடங்குவது த்ருஷ்ட-அத்ருஷ்ட பலன்கள் செயல்களை ஈஸ்வரபரமாக்குவது ஆசார சாஸ்திரங்களில் விஞ்ஞான நுணுக்கம் விஞ்ஞானத்துக்குக் கட்டுப்பட்டதல்ல ஆத்ம திரு ஆசாரம் ஆசாரங்களில் பாகுபாடு: குறள் தீர்ப்பு ஆசாரமும் வர்ணாச்ரமங்களும் - - ஆதர்ச நிலையும் நடைமுறை ஸாத்தியமும் அதிகார பேதமின்மையின் தோஷங்கள் விதி விலக்கில்லாமையின் விளைவுகள் ஆசாரத்தில் நீக்குப்போக்கு முடிந்தவரை பூர்ண ஆசாரம் ஸ்நான வகைகள் ஈடுபாடு, சிரத்தை ஆசார விதிகளில் சில பட்டுத் துணி சாஸ்திர கர்மாவும் ஸிந்தெடிக் வஸ்துக்களும் தீட்டால் விளையும் தீமை உணர்ச்சிப் பூர்வமான விஷயங்கள் - - மந்திர பூர்வமாய் தெய்வ நினைவோடு காரியம் மூல சாஸ்திரமும், மாறான ஸம்பிரதாயமும் கேள்வி கேட்காமல் இம்மை நலன்களும் தருவது ஆசாரமும், அலுவலக நடைமுறையும் அனைவரும் வைதிகராகுக! உடனே செய்ய வேண்டியது! கட்டுப்படுவதன் பயன் ஆசாரம் குறித்த நூல்கள் அந்நாள் பெருமையும் இந்நாள் சிறுமையும் - - உயிருதாரணத்தால் உண்டான சாஸ்திரம் உணவும், அதனுடன் தொடர்பு கொண்டோரும் முக்குணங்களும் உணவும் சமைப்பவர், பரிமாறுபவர் பதார்த்த சுத்தம் நியமத்தில் வேறுபாடுகள் யதார்த்தத்துடன் லக்ஷ்யத்தின் இசைவு 'சைவ'உணவு மரக்கறியில் ஹிம்ஸை இல்லையா? மரக்கறி உணவின் சிறப்புக்கள் பூர்வ வழக்கும் கலிகால நடப்பும் படிப்படியாக முன்னேற மதுவிலக்கு புகைத்தல்:லமூஹ விரோதச் செயல் காபி முதலிய பானங்கள் பால் வஸ்த்துக்கள் தாம்பூல தாரணம் - - சாந்த லக்ஷ்யம் கெடலாகாது அளவு முக்கியம் காலத்தைப் பொறுத்து நியமம் சாதுர்மாஸ்யமும் அதில் போஜன விதியும் உப்பை விலக்குவது தம் உணவைத் தானே செய்வது ஸ்வயம்பாகம்:புதுப்பாட்டு அன்ன ரஸத்தில் திவ்ய ரஸம் உடன் உண்பவர்கள் வேத வித்தை வளரவும் வழி பி¬க்ஷயும் ஸ்வயம்பாகமும் வடதேச வழக்கின் உயர்வு கல்வித் திட்டத்தில் சமையற்படிப்பு உணவு முறையில் உண்மைச் சீர்திருத்தம் விருந்துபசாரம் எப்படி? நிவேதனம் ஸாரமான பலன்கள் புலன் நுகர்ச்சிகளுள் உணவின் முக்யம் ஏகாதசிக்கு இரட்டை போஜனமா? உபவாஸம் எதற்காக? உபநிஷத்தில் உபவாஸம் ஆசார்யாள், கண்ணனின் மிதவாதம் பண்டிகை, வ்ரதம்;ஏகாதசிச் சிறப்பு ஏகாதசியின் ஏற்றம் உபாவாஸமும் உழைப்பும் மாத்வர்களின் தீவிர அநுஷ்டானம் எல்லாம் வகுப்பாரும் ஏற்றம் பெற்றது ஏகாதசிகளின் பெயர்கள் நிறைவு பெறுவோம் வாய் வேலை குறைய முனிவன் இயல்பு மௌனம் மௌனத்துக்குரிய நாட்கள் கண் விழிப்பது தொடக்க நிலையும் முடிவு நிலையும் சிந்தனையை நிறுத்துவது ஈஸ்வர சிந்தனை ஸமூஹ நலனுக்கும் உதவுவது மௌனப் பிராத்தனை நான் கற்ற பாடம் மிதத்துக்காகவே மிகைகள் அளவறிந்து செய்தல் பலவித வரவு செலவுகளில் கணக்கு அபரிக்ரஹம் உபவேதங்கள் எதற்கு? 'உப'வும் 'மூல'மும் வாஸ்து சாஸ்திரம் உடம்பை பேணுவது எதற்காக? வைத்தியத்திலும் ஆன்மிக லக்ஷ்யம் மணி, மந்திரம், ஒளஷதம் ஆயுர்வேதமும் மத ஆசாரணையும் சஸ்த்ர சிகித்ஸை ஆயுர்வேதத்தில் இதர ஸயன்ஸ்கள் பத்தியம் ஆயுர்வேதத்தைப் பின்பற்றக் காரணங்கள் ஆயுர்வேதம் ஆயுள் பெறட்டும் ஏற்படக் காரணம் தண்டநீதி 'தநுர்'என்பது ஏன்? அஸ்த்ரம் சஸ்த்ரம் தெய்வங்களின் வில்கள் மூவகை ஆயுதங்கள் படை வகைகள் கோட்டை மல்யுத்தம் தர்மயுத்தம் உபயோகமில்லாதவன் உபயோகம் ஸங்கீதம், நாட்டியம், நாடகம் பெயர்க்காரணம் அறுபத்துநாலு கலைகள் பொழுது போக்கும் புலன் கட்டுப்பாடும் அழகுணர்ச்சி ஆன்மாநுபவம் ஆழப் பதியும் ஆற்றல் தேவார திவ்யப் பிரபந்த மரபுகள் பக்தி உபசாரமாக ஜாதிதர்மம் நாத மஹிமை அகண்ட சப்தமும், கண்ட சப்தமும் ஒலி விஞ்ஞானத்தில் பூர்விகரின் ஞானம் புலன் வழியே புலனுக்கு அப்பால் வாத்திய, நாட்டிய வகைகள் தெய்வங்களின் தொடர்பு இசையால் அன்பும், அமைதியும் நாத-நாட்டியங்களிலிருந்தே ஸ்ருஷ்டியும் முக்தியும் கலைப் பெரியார்கள் நாட்டு-தொழில்-வாழ்க்கைப் பாடல்கள் தேச கௌரவத்தை உயர்த்தும் கலை லக்ஷ்யம் மறக்கலாகாது அர்த்த சாஸ்த்ரம் அர்த்த சாஸ்த்ரமும் தர்ம சாஸ்த்ரமும் சாஸ்வத சட்டமும், தாற்காலிக மாறுதல்களும் அரசனுக்கிருந்த கட்டுப்பாடுகள் முக்யமான இரு அரசக் கடமைகள் உள் நாட்டு தண்ட cF பிராம்மணனுக்குப் பக்ஷபாதமா தர்ம அபிவிருத்தியே அஸ்திவாரம் வர்ணதர்ம பரிபாலனம் வெளிநாட்டு விஷயத்தில் தண்டநீதி தோற்ற ராஜ்யத்திடம் உதாரம் அந்நியக் கொள்கைகள் ஆறு அரசாங்கத்தின் அங்கங்கள் ஸாரம் இதுவே வார்த்தை விளையாட்டு கன்னா பின்னா பாரத குட்டுகளில் ஒன்று சிவசக்தியோ சிவ-விஷ்ணுக்களாக ''அறியாதவன்'' :வார்த்தை விளையாடல் ஒர் எழுத்தை எடுப்பதில் அர்த்த விநோதம் ''கன்னம் அதிகம்'' மாலை மாற்றம் ஒரே எழுத்தாலான ஸ்லோகம் கூட்டுவதும் குறைப்பதும் இருபொருளில் ஒரே சொல் த்ரிபுர ஸம்ஹார ஸ்லோகம் வேற்று பாஷைகளில் ஒரே சொற்றொடர் ஏகாம்ரர் - எண்களில் கஞ்சி வரதர் கஞ்சி குடிக்காத காமாக்ஷி தாளும் கோளும் கொசுவும் கேசவனும் ஈசனின்றி இயற்கை இயங்குமா? நவநீத கிருஷ்ணன்; வடபத்ரசாயி சிவ நாம மஹிமை!சிவன் தரும் மஹிமை வேதத்தில் சிவநாமத்தின் ஸ்தானம் அனைவருக்குமான நாமம் வைஷ்ணவர் கூறும் பெருமை மீனாக்ஷி தாராமருக்கும் பக்கபலம்!

Next